Een helpende hand bieden
Ik ben Ton Henzen, vele jaren werkzaam als hoofdredacteur van de Meppeler Courant (Boom regionale uitgevers), heb al ruim 40 jaar Wietje als vaste vriendin en twee lieve, inspirerende dochters Rozanne en Charlot. Sinds ik vader ben, realiseer ik me meer dan ooit tevoren hoe gezegend we zijn, dat ze gezond zijn, talenten hebben meegekregen en zelfstandig en intelligent genoeg zijn om hun eigen weg te vinden in de samenleving. Dat is niet voor iedereen weggelegd. Ik kwam via Wietje op jonge leeftijd in contact met een volstrekt andere wereld. Zij liep voor haar studie stage bij kinderdagverblijf 't Boemeltje in Meppel. Dat beviel haar zo goed dat ze na haar studie daar een mooie baan vond. Intensief, geestelijk en fysiek best zwaar, maar je krijgt er zoveel voor terug, vertelde ze altijd tegen haar directe omgeving.
Wat een heerlijke kinderen. Liefde op het eerste gezicht. Onze dochters waren nog verborgen in de vruchtbare toekomst van de moederschoot. Of we wel natuurlijke ouders zouden worden, was medisch gezien niet zeker. Ik stelde me zeer tevreden met een regelmatig bezoek aan de Boemelaars. We hebben wat hoempapa-orkesten nagespeeld.
Externe fondsen belangrijk bij ontwikkeling
Het besef was destijds al snel aanwezig - en anders kreeg ik het wel ingeprent door mijn lief - dat de kinderen van 't Boemeltje ondanks hun handicap toch gelukkig waren. Dat kwam mede door de inzet van de medewerk(st)ers en de vrijwillige bestuursleden. Van nabij nam ik waar hoe belangrijk het is dat er externe fondsen zijn die soms kunnen bijspringen als een instelling als 't Boemeltje een extra aankoop wil doen, maar binnen het eigen budget daarvoor geen ruimte vindt.
Daarom steun ik Stichting Grote Broer van harte. Als betrokkene bij de organisatie van het Sportgala zie ik ook hoe de sporttalenten enthousiast reageren als ze van Stichting Grote Broer een financiële bijdrage ontvangen als waardering voor mooie prestaties.